13 Ekim Perşembe saat 20.00'de ücretsiz olarak SGM'de
Dans Coşkusu
İstanbul Devlet Opera ve Balesi
2 Perde, 3 bölüm
İstanbul Devlet Opera ve Balesi'nin 2011-2012 sezon programında yer alan CONCERTO BAROCCO / CREATURES / MI FAVORITA (neo klasik bale / modern bale / klasik bale ) bale gösterisi ile ÜCRETSİZ olarak SGM'de...
CONCERTO BAROCCO
Koreografi: George Balanchine
Müzik: J.Sebastian Bach
Sahneye Koyan: Nanette Glushak
J.S.Bach’ın iki keman için yazdığı Re minör konçertosu üzerine Balanchine tarafından koreografisi yapılan bale eseri, döneminin en mükemmel Balanchine balesi olarak kabul edilir. Koreografisi her bakımdan sade bir kusursuzluk içerdiği gibi, eser müziğe ideal bir karşılık niteliğindedir. “Eğer dans tasarımcısı klasik danstaki gelişimi, müziğin gelişimine bir karşılık olarak görürse ve her ikisi üzerinde çalışmışsa, bu muhteşem çalışmalardan daimi bir ilham alacaktır.” Balanchine, Concerto Barocco’yu bu sözlerle ifade ederken, bu baleye en uygun yorumu yapmış oluyor.
Concerto’nun ilk bölümünde iki kadın dansçı, kemanlara kişilik kazandırırken, 8 kişiden oluşan kadın dansçılar grubu onlara eşlik etmektedir. Largo olan ikinci bölümde ise bir erkek dansçı, baş kadın dansçı ile bir pas de deux yapar. Allegro olan son bölümde ise eserin ritmik ve canlı müziği, Balanchine’in en az müzik kadar canlı ve dinamik olan koreografisiyle tam olarak örtüşür.
Set to J.S.Bach’s “Two-Violin Concerto in D Minor”, Concerto Barocco is the quintessential Balanchine ballet of its period, its manner entirely pure, its choreography no more and no less than an ideal response to its score. “If the dance designer sees in the development of classical dancing a counterpart in the development of music and has studied both, he will derive continual inspiration from great scores.”
Thus Balanchine, discussing Concerto Barocco, and it is the most fitting comment upon this ballet. In the first movement of the concerto, the two ballerinas may be understood to incarnate the violins while a corps de ballet of eight girls accompany them. In the second movement, the largo, the male dancer joins the leading female in a duet. In the final allegro, the bright rhythms of the score inspire no less bright dancing in which Balanchine’s classicism reflects exactly the syncopations and rhythmic vitality of the music.
CREATURES
Koreografi ve Sahneye Koyan : Patrick De Bana
İçsel güzelliğe ulaşmamızla ilgili her şey.
İnsanın içsel güzelliğine değinirken, aynı zamanda ruh ile kalp arasındaki çelişkiyi de vurgulamak.
İnsanoğlunun iç dünyasını keşfetmek.
İnsani duyguların iç dünyasını keşfetmek.
İnsan anlaşılmazlığının iç dünyasını keşfetmek.İnsan denen yaratığın dünyasını keşfetmek.
It is all about finding our way to inner beauty.
It is speaking about the inner human beauty but also conflict of the soul and heart.
Discovering inner world of human being.
Discovering the inner world of human emotions.
Discovering the inner world of human confusions.
Discovering the world of human creatures.
Mİ FAVORITA
Koreografi: Jose Martines
Müzik: Gaetano Donizetti
Mi Favorita balesi 7 Nisan 2002 tarihinde İsviçre’nin Vevey şehrinde yaratılmıştır.Birkaç ünlü baleye olan benzerlik tesadüfi değildir ve koreograf José Martinez aşağıdaki sanatçılara teşekkür etmeyi bir borç bilir:Marius Petipa,William Forsythe, George Balanchine, Rudolf Noureev, Fred Astaire, Jiri Kylian, Pierre Lacotte, Lev Ivanov, Claude Bremachon, Patrice Bart, Jules Perrot ve Jean Coralli , Harold Lander, Jean-Claude Gallotta, Maurice Béjart ve ,son ama aynı derecede önemli, Louis XIV.
Dansçı, Paris Operası’nın Etoile’si, kendi stilini ve klasik dans dağarcığını ortaya koyarak, Donizetti’nin dinamik bale müziğine canlı bir parodi katıyor.Jose Martinez, geçmişin ve günümüzün ünlü koreograflarının üsluplarını az da olsa taklit ederken oldukça eğleniyor. Petipa ve Balanchine, Ivanov, Lander, Noureev, Kylian ve Forsythe. Yorumlar son derece güçlü ve canlı. Kuşkusuz ancak en zeki kişi, son derecede gösterişli bir şekilde sergilenen bu balenin sayısız “tesadüfi olmayan” referanslarını belirtme cesaretini gösterebilendir.
Son olarak, Mi Favorita Paris Operası Etoile dansçısının doğuştan gelen yeteneklerini ortaya koyuyor. Agnès Letestu zevk sahibi bir kostüm tasarımcısı; hem hünerli hem zarif. İhtişamlı kostümler son derece şık ve resim konusu olmaya değer nitelikte.Jose Martinez zekasını ve hayal gücünü kullanarak özgün bir çalışma ortaya koyuyor. Dansçının partnerini diğer oğlana atması ve diğer oğlanın kızı havada yakalarken kızın şeffaf plastik tütüsünün oğlanın elinde kalması, Mi Favorita’nın ne kadar yaratıcı bir klasik eser olduğuna örnektir. Bu eserdeki her hareketin size söyleyeceği yeni bir şey vardır. Gerçek bir mizah anlayışı ve taze bir canlılık ile doludur.
Ballet creatéd in Vevey (Switzerland) on April 7th 2002
Any resemblance to various famous ballet is not fortuitous, and the choreographer would like to thank the following artists :Marius Petipa, William Forsythe, George Balanchine, Rudolf Noureev, Fred Astaire, Jiri Kylian, Pierre Lacotte, Lev Ivanov, Claude Brumachon, Patrice Bart, Jules Perrot and Jean Coralli, Harold Lander, Jean-Claude Gallotta, Maurice Béjart ... and, last but not least, Louis XIV.
The dancer, Etoile of the Paris Opera, unleashes his style and mastery of classical dance vocabulary, performing a snappy parody to Donizetti's dynamic ballet scores.José Martinez has fun in doing a little pastiche of a slew of famous choreographers of the past and the present. Petipa and Balanchine, Ivanov, Lander, Noureev, Kylian and Forsythe. The renditions are so vibrant, lively, very clever is the one who can spot the countless "not fortuitous" references of this ballet performed with panache.Lastly, this Mi Favorita reveals the Innate talents of Paris Opera Etoile dancer, Agnès Letestu, costume designer with taste that is both ingenious and subtle, splendid costumes, at both extremely elegant and picturesque.
Mr. Martinez has used his intelligence and imagination to produce something uniquely his own.Mi Favorita is a classical work which is very inventive, from the dancer who tries to swap his partner for a better one, to the boy who grabs a girl whose tutu, in transparent plastic, comes off in his hand. Each movement of the work has something new to say. It’s full of real humour and most refreshing.
