16/08/2012
Sabancı Üniversitesi Mühendislik ve Doğa Bilimleri Fakültesi, Mekatronik Mühendisliği Programı 2003 mezunlarımızdan genç bilim insanı Çağdaş Önal (FENS'03) Harvard ve Seoul National üniversitelerinden araştırmacılarla birlikte solucan robot üretti.
Çağdaş geçtiğimiz yıllarda yayınladığımız 'Sıradışı Öyküler' adlı derlememiz için kaleme aldığı öyküsünde şöyle diyor:
Carnegie Mellon Üniversitesi Makine Mühendisliği bölümünden doktora için kabul mektubunu aldıktan sonra bir süre kimseye söyleyemediğimi, düşüncelere daldığımı çok net hatırlıyorum. İçimdeki doğal sevince beklenmedik bir burukluk ve hatta korku eşlik ediyordu. Sabancı Üniversitesi'ne, okuluma, altı sene önce ilk kez gelişimi, yani aldığım büyük riski, heyecanımı, tedirginliğimi, gördüğüm olumsuzlukları, eksiklikleri tek tek hatırlamaya çalıştım. Sonra zamanla bu yeni ortama uyum sağladığımı, arkadaşlıklar dostluklar, kardeşlikler kurduğumu, olumsuzlukları hep beraber tersine çevirdiğimizi düşündüm.
2003 yılında, lisans ve yüksek lisans derecemi Mekatronik Mühendisliği programından almış, hocalarımın büyük yardımıyla, bilimsel ve teknolojik araştırma yapmak için gerekli donanımı sağlamıştım. Okulumuzun bize en büyük katkısı, disiplinlerarası konumdan olaylara geniş bir perspektifle bakmamızı sağlaması olmalıydı. Çünkü modern araştırmalar, kitaplardaki denklemleri ezbere bilmekten fazlasını, cevap verebilmekten çok doğru soruları sorabilmeyi gerektiriyordu. Bu düşüncelerden dokuz ay kadar sonra uluslararası saygın dergilerden biri tarafından ilk makalem kabul edildiğinde ve ondan da altı ay sonra o sırada alanımda ABD'nin ilk beşi arasında gösterilen yeni okulum Carnegie Mellon Üniversitesi'nde doktora yeterlilik sınavında birinci olduğumda, içimde haklı çıkmanın gururu olacaktı.
Dahası, kaliteli bir öğretimden ve başarılı bir kariyerden de önemlisi, insanı insan yapan çok yönlü eğitim ortamının bize sunulmuş olmasıydı. Buna en güzel örnek Tarih derslerimizin işleniş şekliydi. Tarihin sandığımız gibi katı, keskin, tek sesli değil, nefes alan, evrilen, fikirlerimizle büyüyen, gelişen, anlam kazanan; yoruma, farklı görüşlere, tartışmaya açık, yazıldığı gibi okunmayan bir dil, bir varlık olduğunu, olabildiğini bu sayede görebildik. İşte bu güzel eğitim ortamı sayesinde çoğumuz kendi fikirlerinin duvarları içinde kalmayan, aksine farklı görüşleri kucaklayan, tartışmayı kavgadan ayırabilen, objektif, geniş bakış açısına sahip insanlar olmuştuk. Sabancılı olmanın asıl farkı da sanıyorum en çok burada kendini gösterdi.
